God is Heilig, op ‘n Baie Hoë Troon en Gee in Liefde

Is dit moontlik om die eerste vier verse van Jesaja 6 noulettend te lees en gevoelloos oor Jesaja se belydenis van vers 5 te wees? Wanneer ek of jy bewus raak van God se heiligheid sal ons noodwendig van ons eie on-heiligheid bewus raak. Dis byna onvermydelik dat die uitroep van vers 3, “Heilig, heilig, heilig is die Here die Almagtige! Die hele aarde is vol van sy magtige teenwoordigheid.” tot die erkenning van vers 5 sal lei: “Dit is klaar met my! Ek is verlore! Elke woord oor my lippe is onrein, en ek woon onder ‘n volk van wie elke woord onrein is.”

Na ek hierdie paragraaf geskryf het, het ek gewonder: is dit regtig waar? Ja, dit is waar in dié opsig dat dit is wat behoort te gebeur. Maar is dit waar in die sin dat dit normaalweg onder Christene gebeur? Is dié Christene wat bely dat hulle terdeë bewus is dat God heilig is, dié Christene met ‘n berouvolle gesindheid?

Toe ek oor hierdie vrae nagedink het, het ek besef dat wanneer ek daaraan dink dat God heilig is, ek dikwels eerstens aan die sondigheid van ánder mense en die gemeenskap dink – sonder om my eie sondigheid in ag te neem. Ek dink wat gebeur, is dat ons in ons harte vir onsself sê dat die heiligheid van “ons God” ons die reg gee om te dink dat ons “heiliger as mense rondom ons” is.

Ek vind dit merkwaardig dat twee teksroosters voorstel dat Psalm 138 saam met Jesaja 6 gelees word. Die eerste vyf verse van Psalm 138 toon ooreenkomste met die eerste verse van Jesaja 6. Hier word verkondig dat God se naam bo alles gestel is (vers 2) en dat sy mag groot is (vers 5). Die byna verrassende boodskap van hierdie Psalm is wanneer in die volgende vers verduidelik word wat dit beteken dat God “hoog verhewe” is: “Ja, al is die Here hoog verhewe, Hy gee om vir die nederige, maar Hy sien van ver af deur die hoogmoedige” (verse 6). Om een kommentaar aan te haal: “God’s greatness and wonderful love are in fact seen in his care for the lowly” (Africa Bible Commentary). Dit word ook deur Jesaja 57:15 beklemtoon – “So sê Hy wat hoog en verhewe is, Hy wat ewig leef en wie se Naam die Heilige is: Ek woon in ‘n hoë en heilige plek en Ek is by hom wat verdruk en nederig is. Ek gee nuwe krag aan die nederiges, Ek gee nuwe krag aan die verdruktes.”

Wat ‘n stukkende wêreld met soveel mense wat seer gekry het (lees Jesaja 42:3 en dink byvoorbeeld aan die gevolge van MIV en vigs) nodig het, is Christene wat in die praktyk die liefde van ons heilige God wat omgee vir die verdrukte en nederige, uitleef.
Om oor na te dink (of te bespreek): Is “heilig” en “liefde” twee woorde wat ons maklik saam gebruik?