Jesaja 6:1-8
Jesaja ontvang hierdie vreesaanjaende gesig van die Lewende, Heilige God op sy troon, in dieselfde jaar waarin koning Ussia gesterf het (vers 1).
Ussia het vir omtrent 52 jaar oor Juda regeer. Ekonomies gesproke was dit ‘n voorspoedige tyd. Hoewel koning Ussia aanvanklik “gedoen (het) wat reg is in die oë van die Here (2 Konings 15:3), het hy ongelukkig nie op hierdie pad volhard nie. “Maar toe hy eenmaal die mag het, het Ussia ingenome geword met homself, en dit was die begin van sy einde. Hy het aanmatigend teenoor die Here sy God opgetree: hy het in die tempel van die Here ingegaan om wierookoffers op die wierookaltaar te bring” (2 Kron 26:16). Die gevolg hiervan was dat Ussia met melaatsheid getref is en as melaatse gesterf het. Daarom was die dood van hierdie koning ‘n sombere gebeurtenis.
Daar was goeie rede vir Jesaja om, by die aanskoue van die ware Koning van Juda, die Heilige Een op sy troon, met vrees vervul te wees. Kon Jesaja gedink het aan wat met Ussia gebeur het en dieselfde lot gevrees het? Of was die bewuswording van God se heiligheid genoeg om hom met ‘n oorweldigende bewustheid van sy eie sondes te vervul?
Wat Jesaja ook al gedink het, daar was vir hom net een sinvolle respons – om sy sondigheid sowel as dié van sy volk te bely.
Maar Jesaja hoef nie te gevrees het nie – sy sonde is vergewe.
Die vergifnis van Jesaja se sonde was nie die finale doel van God se verskyning aan hom nie. Dit was sy voorbereiding vir die sending na die mense van sy volk.
Om vergewe te wees, het tot die gewilligheid om God se roepstem te antwoord, gely. Dit het ook beteken dat sy woorde dié van ‘n mens wat vergifnis ontvang het, sou wees – hyself net so skuldig soos diegene aan wie hy die woord van God sou bring. Hoewel sy boodskap aanvanklik ‘n sterk element van oordeel bevat het, het dit altyd ook die belofte van God se verlossing ingehou (vgl vers 13b). Die wyse waarop die verhaal van die boek van Jesaja ontvou, vertel dat God se trou aan sy mense beteken het dat Hy hulle uiteindelik sou herstel.
Hoe bevoorreg is ons nie – ons wat deur die bloed van Jesus Christus gereining is – om voor die Heilige God te leef en deur Hom met die boodskap dat Jesus die Koning is, in hierdie wêreld gestuur te wees.
Om oor na te dink (of te bespreek): Onthou ons as Christene God se heiligheid wanneer dit oor ons eie lewens gaan, of dink ons net daaraan wanneer ons na ander se lewens kyk?
Aanhaling – “The king’s death prepares the way for the vision of God; the vision of God leads to self-despair, self-despair opens the door to cleansing; cleansing makes it possible to recognize the possibility of service; the total experience then leads to an offering of oneself” (JN Oswalt).