Ywer vir God se Koninkryk te Midde van die Vigspandemie

Heel letterlik vertaal, beteken die woord wat in vers 15 en 16 met “warm” vertaal is, “om te kook”. Dis duidelik dat ons hier beeldspraak het. Water kook – mense is ywerig. Christus, die geloofwaardige getuie, betreur die afwesigheid van ywer en entoesiasme by sy volgelinge in Loadisea. (Die Griekse woord vir “warm” herinner sterk aan die Engelse woorde zeal en zealous.)

Die lees van verse 15 en 16 het my herinner aan ‘n “algemene skrywe” of “omsendbrief” aan kerke en Christen organisasies deur Calle Almedal op 28 Augustus 2006. Hierin betreur hy die skynbare afwesigheid van ywer by kerkleiers op die vigsterrein en vra dat Christene wat by die vigspandemie betrokke is by hulle leiers om groter (sigbare) betrokkenheid aandring. (Calle Almedal het voorheen vir die Noorweegse Rooikruis gewerk en is tans senior adviseur by die Partnerships Unit van UNAIDS in Switserland). Ek haal enkele sinne uit hierdie brief aan:

“From my “look out point” I do not see many churches’ leaders rising above the horizon; that is a pity because so much of the work in HIV is done by churches.  Perhaps the churches’ leaders are unaware of how much good work is done by their own, sometimes in very difficult circumstances and in hostile environments? If this is the case then churches’ leaders miss out on being very proud about what their brothers and sisters are doing in the field of HIV; they miss opportunities to advocate more for what is done by their own, and they miss opportunities to raise funds. They also miss opportunities to give good feed back.

We are not giving up on getting churches’ leaders more visible in the field of HIV. But we need your help too. .. “

Wanneer ons in 2006 oor Christus se brief aan die gemeente van Loadisea waarin Hy hulle gebrek aan ywer betreur, nadink en bid, behoort ons spesifiek ook te vra: watter ywer verwag Christus van sy volgelinge binne die konteks van die vigpandemie? Die “vigspandemie” beteken byvoorbeeld dat daar wêreldwyd reeds 40 miljoen mense met MIV leef. Baie van hulle is as gevolg van die mediese en sosiale impak van MIV stukkende mense. Daar word bereken dat 2.8 miljoen mense in 2005 aan vigsverwante siektes gesterf het. Die meeste (2.0 miljoen) het in Afrika suid van die Sahara gesterf. Dink maar net hoeveel families en gesinne is hierdeur stukkend gelaat.

Watter ywer openbaar ons as Christene, kerkmense en kerkleiers in hierdie wêreld waarin ons vandag leef?

Naskrif: Terwyl ek hierdie wenk geskryf het, ontvang ek per epos ‘n dokument van David Patient (vigs aktivis en opleier) waarin hy die volgende stelling maak oor die situasie in Suid-Afrika ten opsigte van die vigspandemie: “However, probably the greatest problem is the absence of inspired and innovative leadership in dealing with HIV and AIDS.”